Ερευνητές του Στάνφορντ και τοπικές κοινότητες δημιουργούν την πρώτη του είδους της θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή

Τα δικαιώματα των κοινοτήτων, η επανεγκατάσταση και η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος , όχι μόνο δεν είναι μόνο ασύμβατα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. 

Με την αναγνώριση της σημασίας των δικαιωμάτων των κοινοτήτων επί της γης και την παράλληλη προσέγγιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της προστασίας της φύσης, μια νέα μελέτη του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ συνέβαλε στη δημιουργία μιας από τις μεγαλύτερες θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές στον κόσμο. Η καινοτομία; Η επανεγκατάσταση της κοινότητας των νήσων Τσάγκος, η οποία είχε προηγουμένως εκτοπιστεί, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο αυτής της διαδικασίας. 
Η κυβέρνηση του Μαυρίκιου ανακοίνωσε τη δέσμευσή της να απαγορεύσει την εμπορική αλιεία σε μια περιοχή μεγαλύτερη από τη Γαλλία, εφόσον επιλυθεί μια διαφιλονικία κυριαρχίας. 

Πολλαπλοί ενδιαφερόμενοι φορείς και η ερευνητική ομάδα του Στάνφορντ χάραξαν έναν οδικό χάρτη που θέτει τις παραδοσιακές πρακτικές και την αλιεία για την επιβίωση της κοινότητας στο επίκεντρο αυτής της προσπάθειας, παντρεύονταςτην περιφερειακή πολιτιστική κληρονομιά, την προστασία των ωκεανών και τα ανθρώπινα δικαιώματα. 

Για τα μικρά νησιωτικά κράτη – τα οποία συχνά υποεκπροσωπούνται στις παγκόσμιες συζητήσεις για το κλίμα, παρότι είναι από τις κοινωνίες που πλήττονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή – η ιστορία της προστασίας των φυσικών πόρων και των κοινοτήτων τους είναι συνυφασμένη με την αποικιοκρατία και την ανεξαρτησία. Παρά την απεξάρτηση τους από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1968, η Βρετανία συνέχισε να διεκδικεί την κυριαρχία επί του αρχιπελάγους και ξερίζωσε την τοπική κοινότητα, στερώντας από τους Μαυρικιανούς τα αλιευτικά τους δικαιώματα, συχνά με το πρόσχημα της οικολογικής διατήρησης. 

Ωστόσο, με τη συμμετοχή πολλών ενδιαφερόμενων μερών και τη βοήθεια των εμπειρογνωμόνων του Στάνφορντ, η διατήρηση του Τσάγκος επιστρέφει πλέον στα χέρια της τοπικής κοινότητας.

Η θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή του αρχιπελάγους Τσάγκος θα δημιουργηθεί μέσω της υιοθέτησης μια πολιτισμικής προσέγγισης μαζί με την  θαλάσσια προστασία, ενώ η κατάλληλη ζωνοποίηση θα επιτρέψει την επανεγκατάσταση της κοινότητας, καθώς και τη βιώσιμη, παραδοσιακή, τελετουργική αλλά και προς επιβίωση αλιεία.

Όπως δηλώνει ο μεταδιδακτορικός ερευνητής  J. Naggea:

«Η διευκόλυνση ενός χώρου όπου οι κοινότητες μπορούν να διαμορφώνουν πολιτικές και αποφάσεις σχετικά με τη γη, τον ωκεανό, τις αξίες, τις πρακτικές και τα μέσα διαβίωσής τους θα πρέπει να αποτελεί τον κανόνα. Μπορούμε να δούμε ένα ισχυρό παράδειγμα αυτού μέσω αυτού του έργου για τη θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή των Τσάγκος.»