Η κρυφή αποψίλωση κάτω από τα κύματα

“Η καταστροφή του δάσους συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Αλλά η αλιεία βυθού με μηχανότρα- όπου βαριά δίχτυα σέρνονται στο βυθό της θάλασσα, απελευθερώνοντας διοξείδιο που αποθηκεύεται στον πυθμένα- είναι ένα είδος αποψίλωσης κάτω από τα κύματα. Η αλιεία με μηχανότρατα είναι αόρατη σε εμάς στη στεριά, αλλά έχει καταστροφικές συνέπειες στο κλίμα και τα οικοσυστήματα”, γράφει ο περιβαλλοντολόγος και ιδρυτής του national geographic Pristine Sea,  Enric Sala. 

Αυτή η πρακτική δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα στα θαλάσσια οικοσυστήματα, όπως υψηλό ποσοστό bycatch (θαλάσσια είδη που πιάνονται στα εργαλεία χωρίς να αποτελούν αλιευτικό στόχο), και καταστροφή του πυθμένα. Ο Sala, αναλύει μια ακόμη καταστροφική συνέπεια της πρακτικής: την απελευθέρωση παγιδευμένου άνθρακα . 

Σύμφωνα με σχετικές επιστημονικές μελέτες 55-60% του άνθρακα που απελευθερώνεται από τα συρόμενα εργαλεία- αθροιστικά περίπου 370 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι ετησίως- καταλήγει στην ατμόσφαιρα. Από αυτά τα ποσά, το εναπομείναν 40-45% παραμένει στην θάλασσα όπου συμβάλει στην οξίνιση του νερού, ζημιώνοντας τη θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα. 

Παρά το αρνητικό ισοζύγιο μεταξύ ωφελών και ζημιών, η αλιεία με μηχανότρατα παραμένει ευρεία πρακτική, ακόμη και σε περιοχές που (θα έπρεπε να) χρήζουν προστασίας. Θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές παραμένουν εκτεθειμένες στην υπερεκμετάλλευση και στις συνέπειες τέτοιων επιβλαβών πρακτικών, μια εικόνα που ενισχύεται αρνητικά από τα ελλιπή καθεστώτα προστασίας των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών.  

Σημειώνεται ότι η προστασία των  θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών από την αλιεία με μηχανότρατα αφορά και την Ελλάδα, καθώς αποτελεί μια από τις 21 δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την επίτευξη του στόχου 30Χ30. Παρόλα αυτά, όπως καταδεικνύει και η 2η έκθεση αξιολόγησης του We Sea You, o στόχος αυτός έχει επιτευχθεί  σε ποσοστό μόνο 20%, που σημαίνει ότι οι θάλασσες στην χώρα παραμένουν εκτεθειμένες.